Infra System Control
POCZTA ISC login: hasło:
Infra System Control
Infra System Control
Fotografia
O NAS USŁUGI POMOC STAN SIECI ZAPYTANIE OFERTOWE
 
Usługi Usługi: Systemy telewizji - monitoring wizyjny

W naszej ofercie znajduje się pełny asortyment urządzeń telewizji użytkowej (przemysłowej), a więc kamery wewnętrzne i zewnętrzne, kamery przewodowe i radiowe, systemy przekazujące obraz po łączach telefonicznych, urządzenia do rejestracji obrazu, w tym rejestracji cyfrowej. Systemy telewizji przemysłowej z zapisem cyfrowym zapewniają maksimum bezpieczeństwa dla osoby obserwującej zagrożony teren lub obiekt z maksymalną identyfikacją rodzaju zdarzenia. Daje to nowy wymiar w dziedzinie zabezpieczeń: wykrycie intruza, przekazanie informacji w formie obrazu i dźwięku do odbiorcy sygnału, zapis tego zdarzenia, pełną identyfikację i archiwizację bez zawodnych i uciążliwych systemów analogowych opartych na taśmach magnetycznych. Od lutego 2003 frma nasza wprowadza na rynek zabezpieczeń nową usługę jaką jest zdalny monitoring video (przez Internet).

Po lewej stronie znajdują sie odnośniki do opisów nowości, szereg artykułów oraz opis stosowanego sprzętu. Zapraszamy do skorzystania z tych odnośników.

Każdą instalację telewizji dozorowej, bez względu na przeznaczenie, lokalizację lub stopień złożoności technicznej należy traktować jako system telekomunikacyjny, którego nadrzędnym zadaniem jest przekazywanie na odległość informacji (obrazu i/lub dźwięku jako cech sceny) obserwowanej przez kamery wizyjne oraz innych .pomocniczych. sygnałów użytecznych (tj. telemetria, sygnały alarmowe, itp.).

Niejednorodny charakter sygnałów użytecznych powoduje, że tor transmisyjny (najczęściej) musi zapewnić przenoszenie informacji w dwóch kierunkach, w tym samym czasie. Warunki te z wielu względów należy traktować jako krytyczne. Dlatego też można wysnuć wniosek, że podsystem transmisji realizujący przenoszenie sygnałów użytkowych w sposób najbardziej wyrazisty wpływa na jakość i niezawodność całego systemu telewizji dozorowej. Ta dość oczywista prawda, w wielu projektach dozoru wizyjnego jest pomijana lub . delikatnie rzecz ujmując . traktowana bez należytej uwagi. Skutkiem transmisji sygnałów w warunkach rzeczywistych jest ich tłumienie oraz zniekształcenie. Dlatego też celem nadrzędnym jest zapewnienie takich warunków transmisji, aby poziom degradacji sygnałów był niewielki i umożliwiał bezbłędną identyfikację w odbiorniku. Konstatacja ta powinna zawsze stanowić punkt wyjściowy do rozważań o projekcie podsystemu transmisji. Koncepcja toru transmisyjnego musi uwzględniać wiele czynników, często wzajemnie wykluczających się lub co najmniej trudnych do pogodzenia. Przede wszystkim należy położyć nacisk na zapewnienie odpowiedniej jakości obrazu oraz brak opóźnień w czasie przy przesyłaniu sygnału wizji.

W aspekcie technicznym pierwszy z tych czynników uwarunkowany jest zachowaniem odpowiedniego odstępu pomiędzy poziomem sygnału użytecznego a zakłóceniami. Przykładowo, jeżeli sygnał z kamery cechuje się stosunkiem poziomu sygnału do szumu rzędu 50 dB, to zachowanie jakości sygnału polega na niczym innym jak na niedopuszczeniu do znacznego pogorszenia tej wartości w kolejnych elementach toru transmisyjnego (urządzeniach oraz mediach). Drugi z czynników odnosi się do problemu pracy w czasie rzeczywistym systemów telewizji dozorowej. Wymóg ten jest oczywisty i wynika z faktu, iż jedną z podstawowych funkcji jest bieżący nadzór nad strefą obserwacji oraz przekazanie informacji o zajściach do odpowiednich służb w jak najkrótszym czasie. W przypadku niezbyt rozbudowanych systemów telewizji dozorowej, gdzie podsystem transmisji oparty jest na jednym rodzaju medium, a sam sygnał wizyjny nie podlega żadnym istotnym modyfikacjom i przekształceniom, takim jak kompresja, pojęcie aktualności sygnału w ogóle nie jest brane pod uwagę. Nie ma takiej potrzeby . opóźnienia sygnału wynikają jedynie z czasu propagacji w danym rodzaju medium i są znikomo małe. W nadzorze wizyjnym dużych obszarów miejskich zazwyczaj wykorzystuje się kilka rodzajów mediów transmisyjnych. Oparta na miedzianych kablach teleinformatycznych oraz światłowodach hybrydowa struktura multimedialna, w której pierwotny analogowy sygnał wizyjny podlega wielokrotnemu przekształceniu siłą rzeczy wprowadza pewne opóźnienia. Wartości opóźnień zależne są od rodzaju zaimplementowanych technik kompresji i dekompresji oraz rozległości struktury. Przy wyborze sposobów przesyłania sygnałów użytecznych dla potrzeb monitoringu należy wziąć pod uwagę także aspekty pozatechniczne, lecz również istotne dla inwestorów, tj. szybkość realizacji, koszty inwestycji oraz koszty eksploatacji. Dopiero pogodzenie tych wszystkich czynników zapewnia nam, a przede wszystkim naszym klientom, satysfakcję ze sprawnie działającego systemu wspomagającego monitorowanie zagrożeń. Projektanci mają do dyspozycji szeroką gamę technik i sposobów przesyłania sygnałów użytecznych, nawet na znaczne odległości, przy niskiej stopie degradacji sygnału wizyjnego. Najpopularniejszym (wciąż) i najlepiej znanym medium transmisyjnym są przewody miedziane, zwłaszcza kable z grupy mediów teleinformatycznych. Instalatorzy mają do nich duże zaufanie i często je stosują ze względów ekonomicznych oraz ze względu na łatwość i szybkość kładzenia instalacji lub możliwość wykorzystania istniejącej infrastruktury (kable telefoniczne oraz okablowanie strukturalne budynków). Zalety przewodowych metod transmisji (realizowanych przez kable typu .skrętka.) zwłaszcza w przypadku instalacji w obszarze o niekorzystnej strukturze zakłóceń elektromagnetycznych, relatywnie niskie koszty urządzeń wspomagających przesył oraz możliwe zasięgi (rzędu 1.5 km dla obrazu kolorowego oraz 2.4 km dla sygnał czarno-białego) sprawiają, że media te są ciągle najczęściej wykorzystywane. Ta grupa mediów posiada pewne bardzo poważne .wady wrodzone., wynikające z istoty przenoszenia prądów wielkiej częstotliwości kablem miedzianym. Prawa fizyki są nieubłagane. Pokonanie problemu degradacji parametrów sygnału wizyjnego na skutek tłumienia w kablu miedzianym, aby przesyłać na znacznie większe odległości jest niemożliwe. Dodatkowo ze względu na bardzo częste wykorzystanie zintegrowanych kamer szybkoobrotowych lub głowic uchylno-obrotowych musi być zapewniona jednoczesna transmisja dwukierunkowa. W przypadku nadzoru wizyjnego dużych (w porównaniu z zasięgami możliwymi do osiągnięcia za pomocą kabli miedzianych) obszarów miejskich pozostaje nam do dyspozycji światłowód oraz media bezprzewodowe (radiolinie). W dalszej części artykułu zostaną przedstawione możliwości zastosowania urządzeń bezprzewodowych w kontekście aplikacji systemów dozoru wizyjnego miast, jako rozsądnej alternatywy, zarówno z punktu widzenia właściwości techniczno-eksploatacyjnych oraz konkurencyjności ekonomicznej w stosunku do innych mediów stosowanych w projektach typu .Bezpieczne Miasto..

Media bezprzewodowe



Aspekt prawny

Współczesna telekomunikacja w zna-cznej części oparta jest na mediach bezprzewodowych. Wystarczy wspomnieć o systemach łączności satelitarnej, telewizji radiodyfuzyjnej, łączności radiowej, systemach nawigacyjnych, łączności ruchomej oraz telefonii bezprzewodowej. Rozwój łączności na falach radiowych dla potrzeb systemów alarmowych, w tym telewizji dozorowej był przyhamowany przez restrykcyjną politykę właściwych urzędów odpowiedzialnych za ład w naszym eterze. Zastosowanie każdego innego rodzaju medium przesyłu wizji, nie wymagało tak ogromnego zaangażowania w sprawy prawno-administracyjne związane z przydziałem częstotliwości oraz nakładów finansowych na opłacenie abonamentu za używanie przydzielonego pasma. To skutecznie zniechęcało potencjalnych użytkowników (inwestorów), a także instalatorów, do rozwiązań opartych na radioliniach. Sytuacja ta jednak uległa radykalnej zmianie. Obecnie można dostrzec .zielone światło. dla instalacji wykorzystujących fale elektromagnetyczne w paśmie mikrofalowym w branży zabezpieczeń dla potrzeb telewizji dozorowej. Podstawę prawną stanowi Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 06.08.2002 r. Dz. U Nr 138, poz. 1162 dotyczące możliwości używania bez pozwolenia urządzeń bliskiego zasięgu ogólnego stosowania. Precyzyjniej rzecz traktując jest to grupa 13. rodzajów urządzeń. Do każdej grupy dołączony jest aneks określający warunki techniczne. Aneks 1 odnosi się do urządzeń stosowanych do telemetrii, zdalnego sterowania, transmisji danych oraz transmisji sygnałów wizyjnych. Określone są w nim częstotliwości, na których mogą pracować nadajniki oraz moce promieniowania (lub natężenia pola w odległości 10 metrów od źródła promieniowania), szerokość kanałów oraz rodzaj anten i aktywność nadajników. Jednocześnie rozporządzenie wyklucza urządzenia pracujące na częstotliwości 2.4 GHz i poniżej dla potrzeb telewizji użytkowej (rozwiązania takie były nieśmiało promowane do tej pory, jako przeróbki urządzeń do bezprzewodowego Internetu). Podsumowując, prawo zezwala na swobodne użytkowanie radiolinii pracującej, np. w paśmie 5.725-5.875 GHz (pasmo mikrofalowe) z mocą nadajnika PN?25mW EIRP (Effective Isotropic Radiated Power . efektywna izotropowa moc promieniowana), z anteną dołączaną, zewnętrzną. W tym paśmie szerokość kanału nie jest określona. Ponadto można przenosić telemetrię na częstotliwości f=433MHz (z anteną kierunkową lub izotropową). Każde urządzenie (nadawcze lub nadawczo-odbiorcze), które jest w obrocie handlowym musi posiadać dokument potwierdzający zgodność parametrów urządzenia z żądanymi wymaganiami, określonymi w Prawie Telekomunikacyjnym. Certyfikat taki wystawiany jest przez Centralne Laboratorium Badań Technicznych (CLBT), które wykonuje właściwą procedurę kontrolną i pomiarową, zgodnie z wymaganiami Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty (URTiP).

Data ostatniej modyfikacji treści: 16.02.2012 11:28:19

designed by home.pl

  ul. Rayskiego 35/1, 70-426 Szczecin, tel.: (91) 483-52-03, fax: (91) 483-52-03, e-mail: biuro@isc.szczecin.pl
Systemy alarmowe SSWiN Systemy telekomunikacyjne Monitoring wizyjny